tucson, school, injuries, carnegie hall AND MORE

Heeeey iedereen,

Na 3 maanden maar weer eens een update vanuit het alweer warme tucson. De laatste maanden zaten vol hoogte en diepte punten en zijn voorbij gevlogen.

Wegens verschillende omstandigheden ben ik van gastgezin gewisseld en woon ik nu bij halley en bob. Ik heb het hier ontzettend naar mijn zin en voel me al helemaal thuis.

Ik heb geen idee waar ik moet beginnen omdat er de laatste weken zoveel is gebeurd, maar ik zal proberen een enigzins korte samenvatting te geven. School is erg leuk, ik heb meerdere vrienden gemaakt en mijn lessen zijn nog steeds leuk. Helaas blesseerde ik mijn knie 5 weken geleden dus kon ik niet dansen voor deze lange tijd en miste ik de show. Dit was heeeeeel moeilijk voor mij, maar gelukkig kan ik morgen weer beginnen met dansen. Fietsen heb ik jammer genoeg wel volledig moeten opgeven.. Ik ben zooooo blij dat ik weer kan dansen wantijn seniorsolo is voor 3/4 uitgeteld en uitgedacht maar tot op de dag van vandaag nog nooit gedanst. Daarbij moet ik in 3 weken tijd 2 choreografien leren, met een groep een choreografie maken en mijn solo afmaken en aanleren aan mijn duetpartner... er is dus werk aan de winkel waarbij ik me geen blessures meer kan veroorloven. Omdat ik me niet kon focussen op dance had ik veel tijd om mij te richten op het zingen, dit was een leuke afwisseling en heel nuttig dat mijn koorlerares toch nog een manier had gevonden om me mee te krijgen op de tour naar NYC.
Gister ben ik terug gekomen uit de big apple waar we hebben opgetreden in Carnegie Hall!!!!!!! Ook zijn we naar verschillende shows, musea en musicals geweest en natuurlijk hebben we het nodige shoppen ook niet overgeslagen. Het was een geweldige ervaring die ik nooit zal vergeten. Carnegie hall is prachtig, enorm indrukwekkend en erg overweldigend als je ge'owned' door de ruimte op het podium staat te zingen. Hoewel dit resulteerde in een vrij hoogzittende ademhaling tijdens de eerste 2 stukken ging het naar mijn idee goed. Alle stukken waren gecomposeerd door Dan Forrest. Ik heb een van de songs op mijn fb staan maar het is absoluut de moeite waard om op youtube Dan Forrest folksongs in te typen. De video op facebook is gemaakt tijdens een repetitie in NY. De song heet skip to my lou en is een prachtig voorbeeld van how to make a children's song impossible. Met 6 verschillende parten op hoge snelheid versterkt door geklap, gestamp en het irritante geluid van kazoos heeft het ons veel energie, irritatie maar vooral heel veel gelach opgeleverd. Probeer je voor te stellen een koor van 98 mensen, geweldige zangers en zangeressen, maar zonder gevoel voor ritme, waarin alle secties een ander klapritme hebben dat wel te gelijker tijd moet worden uitgevoerd. Ik heb me ik het begin ernstig geirriteerd aan het feit dat ik mezelf hoorde klappen zonder de anderen en dat ik de anderen hoorde klappen zonder mij... ik was gelukkig niet jet enige met dit probleem en na heeel veel oefen hadden we inderdaad het klappen, stampen en zingen onder controle.

Ik kan het bijna niet gelovenaar over 2 maanden is deze geweldige ervaring al weer voorbij. Ik heb me ingeschreven voor de selectie van hbo waarvoor ik hopelijk word aangenomen. Fingers crossed. Aan de andere kant deze maanden worden geweldig en druk. Ik heb prom, graduation, solos voor dance en choir, ga naar mexico etc etc. Zoals je net al las mag ik meedoen met de graduation ceremonie en krijg ik een diploma, helaas mag ik niet slagen in de top dus hebben ze mijn GPA opzettelijk naar 2.7 laten den zodat ik buiten de ranking zou vallen. Ondanks dat mijn cijfers mij op een 2e plek van de hele seniorclass zouden hebben geplaatst. Maar ik krijg wel een amerikaans diploma waarvan ik weet dat ik wel goede cijfers had.

Ik kom aan op 1 juni, hoewel ik nog lang niet klaar ben om afscheid te nemen van mijn leventje hier wil ik wel heel vraag iedereen weer zien. Miss you guys and love y'all

Xxxxxxxx Indigo